Een beetje (on)zin

Vorige week liep ik nieuwsgierig door de school. De directeur van deze school heeft gevraagd om mee te denken in het aanbod van onderwijs voor alle kinderen op haar school. Alle kinderen. Kinderen die vol zin naar school komen en zij die dat niet doen. Kinderen die als een razende boeken verslinden en zij die dat niet doet. Kinderen die genieten van verven, kleien, haken en timmeren en zij die dat niet doen. Pffft, alle kinderen. Tis nogal een opgave. Al denkend en luisterend naar wat er zich in de school afspeelt, bleef mijn oog rusten op een poster in één van de gangen van de school. De eenvoudige onliner van Willie Wonka raakte me en bracht een enorme grijns op mijn gezicht. Heerlijk, zo'n nuchtere waarheid die precies raakt aan wat ik het liefst doe: een beetje onzin op zijn tijd, bevordert absoluut wijs- en weterigheid! En ook een hoop feestelijkheid en plezierigheid; kortom vreugdevolle tijd. Daarom ben ik zo blij met mijn plek tussen kinderen. Zij die zo goed weten van zin en onzin, die bij uitstek weten hoeveel plezier het geeft om naast ontzettend veel zinnigs ook tijd te besteden aan onzin.

De leuke vraag is dan alleen nog: wat is zin en wat is onzin? En wie bepaalt dat eigenlijk?

Heb nu al zin om daar eens flink veel onzinnigs over te zeggen. Maar dat komt een andere keer wel weer. Voor alles een tijd.